Տիրուչիլապալի կամ Տրիչի, Տիրուչին քաղաք է Հնդկաստանի Թամիլ Նադու նահանգում: Տրիչին այս նահանգի 4-րդ քաղաքն է: Մադրասից այն գտնվում է հարավ՝ 322 կմ հեռավորության վրա: Տրիչիի մասին մանրամասն կպատմեմ ավելի ուշ...
Վերջերս գնացել էինք այնտեղ հարսանիքի: Արդեն նախկին հարսանեկան նյութում խոսել եմ այն մասին, որ այստեղ հարսանիքները տարբերվում են իրարից: Այն պայմանավորված զույգի կրոնական պատկանելությունից, դասային աստիճանից և այլ հատկանիշներից: Այս անգամ մեր նորապսակները քրիստոնյաներ են և պսակադրությունը տեղի է ունեցել մի գեղեցիկ եկեղեցում: Պսակադրությունը տևեց երկու ժամ:
Մանուշակագույն երանգով էին զարդարված եկեղեցին ու հարսանյաց սրահը: Ասեմ ավելին հյուրերի մեծ մասն էլ էր կրում նույն գույնի սարիի: Եկեղեցու արարողության ժամանակ հարսը կրում էր սպիտակ, գեղեցիկ, մետաքսե սարիի, իսկ հետո արդեն՝ մանուշակագույն մետաքսե սարիի:
Այդ օրը առավոտյան մոտիկ, հարազատ մարդկանցով հավաքվել էին Տրիչիի գեղեցիկ հյուրանոցներից մեկում: Բարեկամները պատրաստել էին հետաքրքիր միջոցառում զույգի համար՝ երգի, բանաստեղծության ու հումորային անակնկալների տեսքով, որին ես հաճույքով հետևում էի, քանի որ այն նոր էր ինձ համար:
Ավելի ուշ կողքի սրահում բոլորիս սպասում էին ավանդկան հարավային հնդկական սեղանները: Իմ "ափսեն" ուներ այս տեսքը:
 |
| Ահա և իմ "ափսեն" |
Բանանի տերևներ են դնում բոլոր հյուրերի առջև, ովքեր արդեն նստել են սեղանների շուրջը, որից հետո հերթով մոտենում են մատուցողները՝ ուտելիքներով լի մեծ տարրաններով ու կամաց-կամաց հյուրասիրում հյուրերին:
Ինձ համար այսքան տարբեր հյուրասիրությունից հետո շփոթված էի...
Եվ ահա բոլորը եկեղեցու ներսում են ու սպասում են հարսնացուին:
Եկեղեցին զարդարված էր շատ գեղեցիկ:
Ահա կամաց-կամաց եկեղեցի է մտնում հարսը՝ առջևից քայլում են մանկահասակ աղջիկները՝ գեղեցիկ ծաղկեփնջերով, այնուհետև միջին տարիքի աղջիկները՝ ծաղկեփնջերով և հասուն աղջիկները, որոնք ապագա հարսնացուներ են: Քայլելու ընթացում նրանք ծաղկեթերթիկներ էին լցնում ճանապարհին:
 |
 |
| Հարսնաքույր |
Յուրաքանչյուր նստատեղի վրա դրված էին փոքր բրոշյուրներ, որտեղ ներկայացված էր ողջ երգացանկն ու արարողության ընթացակարգը: Ցանկացողները կարող էին կարդալ և հետևել ընթացքին:
Եվ ահա եկեղեցու բակում նորապսակները նկարվում են հյուրերի հետ:
Եկեղեցու արարողությունից հետո ուղևորվեցինք շքեղ մի հյուրանոց, որտեղ տեղի էր ունենալու հարսանյաց հանդեսը: Հրավիրվածների թիվը անցնում էր 2000-ը:
Սրահը նույնպես զարդարված էր շատ գեղեցիկ, և ինչպես բոլոր հնդկական հարսանիքներ ժամանակ հյուրերը շարք էին կանգնել՝ իրենց նվերը փոխանցելու և նկարվելու համար: Մենք որոշեցինք նստել և հետևել ընթացքին, քանի որ մոտենալ հնարավոր չէր: Մի երկու ժամ սպասելուց հետո որոշեցի շարք կանգնել:
Արդեն շարքում եմ...
Ընթացքում հասցրեցի մի քանի անգամ նկարվել:
Եվ ահա մեր նկարը նորապսակների հետ:
Շնորհավորում եմ նրանց: Անսահման Սեր և երջանկություն մաղթում:
No comments:
Post a Comment