ՊՈՆԳԱԼ՝ ԲԵՐՔԻ ՓԱՌԱՏՈՆ

        

         Պոնգալը դա բերքի տոն է, որը նշում են հարավային Հնդկաստանում՝ Թամիլ Նադու և Պոնդիչերիի նահանգներում, Շրի Լանկայում, Հարավային Աֆրիկայում, ԱՄՆ-ում, Սինգապուրում, Կանադայում և Միացյալ Թագավորությունում:

                 Պոնգալը Թամիլ ժողովրդի ամենակարևոր տոներից մեկն է, որը ըստ Գրիգորյան օրացույցի տոնում են Հունվարի 13ից-16-ը: Սա  չորսօրյա փառատոն է: Պոնգալ տոնելով մարդիկ իրենց երախտագիտությունն են փոխանցում Արևի Աստծուն՝ գյուղատնտեսության համար էներգիա ապահովելու համար:

              Պոնգալի ժամանակ պատրաստում են բրնձով և կաթով քաղցրավենիք /մեր կաթնովի պես է/ , որի մեջ լցնում են հիլ, չամիչ, հնդկական ընկույզ և այն պատրաստում են պատշգամբում կամ բակում՝ այսինքն բաց տարածությունում քանի որ այն նվիրված է Արևի Աստծուն:

             Այն պատրաստում են կավե ամանի մեջ, որը նախօրորք զարդարված է: 

            Պոնգալ  ճաշատեսակի երկու տեսակ կա՝ քաղցր և կծու: Կծուն ախորժակ բացող նախուտեստ է: Պոնգալը մատուցում են բանանի տերևի վրա:

             Կանայք Պոնգալի նախօրեին նկարում են գեղեցիկ պատկերներ իրենց տան մուտքի մոտ: Այս նկարները կոչվում են կոլամներ: Այն նկարելու համար օգտագործում են բրնձի այլյուր և այլ գունավոր փոշիներ:

        Պոնգալը նման է հյուսիսային Հնդկաստանում հայտնի տոներից Հոլիին, ինչպես նաև Լոհրիին, որը տոնում են Պունջաբում:

                             

       Ես էլ միացա մեր հարևաններից մեկին և միասին նկարեցինք:  Եվ ինչպե՞ս է ստացվել:

ՄԱՐՄԱԼՈՆԳԻ ԿԱՄՈՒՐՋԸ ՄԱԴՐԱՍՈՒՄ

 

             Խոջա Պետրոս Ոսկանը հայ վաճառականների մեջ ամենահարուստն էր: Նա որդին էր Խոջա Ոսկանի և Խոջա Պողոսի թոռը՝ Ջուլֆայից:  Նա իր ժամանակի ամենանշանավոր հայն  էր Մադրասում և ասվում է, որ նա մի անգամ եղել է Մադրասի Խորհրդի անդամ:

Մարմալոնգի կամուրջը

                 1724 թվականին  Խոջա Պետրոս Ոսկան գալիս է Մադրաս և արդեն 1725-26  թվականներին  իր սեփական միջոցներով կառուցում է Մադրասի առաջին բազմակամար կամուրջը: Կամուրջը անվանել են  Մարմալոնգ,  քանի որ Ադիար գետի տարածքում եղել է փոքրիկ գյուղ՝ Մամբալամ անունով:

Հուշաքարը՝ եռալեզու

Add caption

            Կամուրջի սկզբնամասում տեղադրվել է  հուշաքար՝ երեք լեզուներով՝ հայերեն, լատիներեն և պարսկերեն:

         Կամուրջը գործել է մինչև 1966 թվականը, այն քանդվել  և մեկ այլ նոր կամուրջ է կառուցվել:

          Հուշաքարը մինչ այսօր կանգուն է, սակայն ունի պաշտպանության կարիք:
Հուշաքարի ետնամասում ընթանում է մետրոյի շինարարական աշխատանքներ: Շինարարության ու անուշադրության արդյունքում հուշաքարի կեսը  ծածկվել է շինարարական թափոններով և  արդյունքում հայերենով գրվածքը ընդհանրապես տեսանելի է:
         Եվս այսպես մի քանի տարի ու հուշաքարից ոչինչ չի մնա:

       Հուշաքարի շուրջը պաշտպանիչ պատ պետք է տեղադրել  մինչև շինարարության ավարտը, այլապես ևս մի պատմական հետք կանհետանա փոշու մեջ:

ԱՄԱՆՈՐ

   

          Ինչպես գիտեք Հնդկաստանը մի հսկայական երկիր է, որտեղ կարող ենք տեսնել տարվա բոլոր եղանակները, բայց դրա համար պետք է ճանապարհորդել երկրի տարբեր մարզերով, որոնք կարծես տարբեր երկրներ լինեն մեկ երկրի իշխանության ներքո: Եվ այսպես, երկրի հյուսիսային մասում՝ հատկապես Կաշմիրի շրջանում, Հիմալայներում ձյուն է, իսկական ձմեռ, իսկ հարավում՝ կոնկրետ Մադրասում, որտեղ մենք ենք ապրում միշտ ամառ է: Ձմռանը եղանակը համեմատաբար մեղմանում է՝  ցերեկները +30,+32, գիշերները՝ +20, +25: Փետրվարի 15-ից հետո սկսում է կամաց տաքանալ (+33 և ավելին), որն նշանակում է ձմեռն ավարտվել է:

Իմ ձեռքի աշխատանքներից

            Եղանակային պայմաններից ելնելով  այստեղ չկա ձմեռ և չենք զգում Ամանորի շունչը, ձմեռվա սառ ու մաքուր օդը, բայց այդ ամենը մեզ չի խանգարում ինչպես կարգն է պատրաստվել Ամանորին և Սուրբ Ծննդյան տոներին: Զարդարում ենք տոնի խորհրդանիշը՝ տոնածառը, տունն ու բակը, և ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ այստեղ կատարում ենք գնումներ:

        Այս տարի բավականին հետաքրիր անցավ ինձ համար:  Նախ դեկտեմբերի 26-ին Ռուսական գիտությունների ու մշակույթի կենտրոնում, Չեննայիում կազմակերպել էինք մեծ միջոցառում: Քանի որ այնտեղ աշխատում եմ նաև ակտիվ մասնակցություն եմ ունեցել կազմակերպչական մասին և վերևում տեղադրված նկարում երևացող այդ տեսարանն իմ դիզայներական աշխատանքն է՝ ուսանողներից մեկի հետ միասին: 

Կազմակերպիչներ և մասնակիցներ

Բավականին ուրախ ու ամանորյա տրամադրություն էր տիրում դահլիճում, իսկ ինձ համար ողջ օրը տոնական էր: Ամեն ինչ շատ հարազատ էր, կարելի է ասել չէի զգում, որ դրսում +30 աստիճան է, իսկական Ամանորյա տրամադրությունն էր:

Ամանորը դիմավորեցինք մեր տանը՝ ընկերներիցս մեկի ընտանիքի հետ միասին:

 Շատ ուրախ անցավ և ահա մի քանի նկար ...

Ամանորյա սեղանի շուրջ